Ja. Je ogen. Die stralen. De hele boel licht op hier.
Oh. Nou. Ehh…
Zeg het nou maar gewoon.
Ik aarzel. Hoewel ik een open boek ben. Ik flap open kaart naar buum: Ik ben niet verliefd. Het is iets anders.
Ik ben begonnen met een training. En daar worden nogal wat zinnige vragen gesteld. Vragen die me doen fronsen. Vragen die me naar binnen doen slingeren en weer naar buiten. Alles in mij gaat aan. Ik voel een huppel in mijn borst.
Ah. Dus dat is wat ik zie. En nu?
En nu weet ik het even niet. Behalve dat ik iets gevonden lijk te hebben dat lang kwijt is geweest. En tegelijk is het iets heel nieuws – iets dat ik nog niet ken. Ben ik nog te volgen?
Je spreekt in raadselen snoes. Maar daar komen bij jou altijd mooie dingen uit. Dus ga verder.
Ik weet niet hoe verder. Behalve dat ik weer wil gaan schrijven. Over de bloedmooie dingen die ik zie. Over inkijkjes in mijn ontwerpproces. Over mijn zoektocht naar hoe ik nog duurzamer kan leven. Over de gesprekjes met onbekenden waar ik vaak in beland. Over alles dat mijn grote, groene en veel te esthetische hart raakt.
De dingen die je dus eigenlijk altijd al bij je buren over de schutting kiept? Goed idee. Wij worden in ieder geval altijd heel vrolijk van je fratsen.
Het wordt een Blog buum. Een heus Blog. Weer eens iets anders dan mijn Schriftje. Wie weet zet ik mijn eerste krabbels vandaag al online. En wie weet klik ik dan ook nog op send. Wie weet.
Mijn eerste blog
1 juli 2021
Ben je verliefd? – vraagt mijn buurmens.
Verliefd?
Ja. Je ogen. Die stralen. De hele boel licht op hier.
Oh. Nou. Ehh…
Zeg het nou maar gewoon.
Ik aarzel. Hoewel ik een open boek ben.
Ik flap open kaart naar buum:
Ik ben niet verliefd.
Het is iets anders.
Ik ben begonnen met een training.
En daar worden nogal wat zinnige vragen gesteld.
Vragen die me doen fronsen.
Vragen die me naar binnen doen slingeren en weer naar buiten.
Alles in mij gaat aan.
Ik voel een huppel in mijn borst.
Ah. Dus dat is wat ik zie.
En nu?
En nu weet ik het even niet.
Behalve dat ik iets gevonden lijk te hebben dat lang kwijt is geweest.
En tegelijk is het iets heel nieuws – iets dat ik nog niet ken. Ben ik nog te volgen?
Je spreekt in raadselen snoes.
Maar daar komen bij jou altijd mooie dingen uit.
Dus ga verder.
Ik weet niet hoe verder. Behalve dat ik weer wil gaan schrijven.
Over de bloedmooie dingen die ik zie.
Over inkijkjes in mijn ontwerpproces.
Over mijn zoektocht naar hoe ik nog duurzamer kan leven.
Over de gesprekjes met onbekenden waar ik vaak in beland.
Over alles dat mijn grote, groene en veel te esthetische hart raakt.
De dingen die je dus eigenlijk altijd al bij je buren over de schutting kiept?
Goed idee.
Wij worden in ieder geval altijd heel vrolijk van je fratsen.
Het wordt een Blog buum.
Een heus Blog.
Weer eens iets anders dan mijn Schriftje.
Wie weet zet ik mijn eerste krabbels vandaag al online.
En wie weet klik ik dan ook nog op send.
Wie weet.
www.flatflowers.nl
1 replies to “Mijn eerste blog”
Kitty Kilian
Iets met een Sandra, soms?